Autentyki XXXVI - komórki, górnicy i karate po polsku

A jak przy dziurkaczu byliśmy to zahaczymy o zszywacz Miśka666:

Szukam mojego zszywacza, który jak większość naszych biurowych narzędzi często zmienia właściciela ...
- Kto widział mój zszywacz ??...Niebieski ... podpisałem markerem "Misio"!
Cisza...
- No kurna ... miałem go od piątku i już zaje#ali ??
.
.
- Halo !!! Widział go ktoś??
Głos kumpla z końca sali:
- A co ?? Jeszcze rat za niego nie spłaciłeś???

(Misiek – tyle razy Ci pisaliśmy, że Lukas Bank to lichwa…)

Dobry admin to skarb. Wiedzieliśmy o tym i dlatego daliśmy za whiska tyle złota ile ważył. A Joe obiecał, że mu nawet Volvo kupi, choć whisky woli Mondeo. Pytanie brzmi – ile dali szefowie Ancie za ich informatyka:

Koledze z pracy przez kilka dni wyłączał się komputer - ni z tego ni z owego. Zawsze o tej samej porze, w samym środku wytężonej działalności. Wszystkie nie zapisane dane musiał biedak wprowadzać na nowo, nie mówiąc już o żółwim tempie, w jakim komputer ponownie się uruchamiał. W końcu zaryzykował i zadzwonił po informatyka. Ten zszedł "od razu", czyli na drugi dzień, postukał z tajemniczym uśmiechem w klawiaturę i po chwili z zadowoleniem obwieścił:
- Załatwione!
Na dociekliwe pytanie, w czym był problem, odpowiedział z rozbrajającą szczerością:
- Nie wiem! Ale przestawiłem ci godzinę i teraz będzie resetował się dopiero po pracy!

(No toż whisky w całej krasie!!! Czy oni wszyscy tak mają???)

Tydzień temu były święta. Czy ktoś jeszcze o nich pamięta? Nam utkwią w pamięci dzięki monsterowym dzieciakom. Dziś latorośl chypre:

W piątek przed świętami, skonstatowałam, że jestem bardzo dzielna i postanowiłam podzielić się tym z młodym (nieopatrznie):
- Popatrz, właściwie wszystko mamy zrobione, zostało tylko - i tu chciałam powiedzieć "przygotować święconkę" ale że jednocześnie intensywnie myślałam, jak to gorzej wyszły mi święta Bożego Narodzenia powiedziałam - "ubrać choinkę"...
A młody bez mrugnięcia okiem:
- To ja idę do piwnicy po bombki.

Już w czasie świąt, pełne lenistwo, rozwiązuję krzyżówki i nagle kompletne zaćmienie.
- Młody? Jak miał na imię Wołodyjowski?
- Pan.
Tu nastąpiła refleksja nad systemem szkolnictwa, skutecznością metod wychowawczych oraz sklerozą. Ale ratunek nadszedł. Na wysokości klamki pokazała się za chwilę na powrót uchachana morda:
- To był ten co gadał z diabłami?
- Nie, ten to Twardowski.
- PAN!!!!!!

(chypre, a nie przyszło Ci do głowy zapytać jak miał na imię Pan Tadeusz, albo choćby Wojski?)

Ostatnio wraz z bojownikami podróżujemy trochę. Dziś prosto z Indii nadaje nicku:

Ładnych parę lat temu zajmowałem się finansami budowy kopalni w Bengalu Zachodnim. Kiedy wracałem z kolejnego urlopu w Polsce, towarzyszyła mi grupka naszych górników pracujących na tej budowie. W samolocie tak się złożyło, że miejsce obok mnie dostał Murzyn, przystojniak w eleganckim garniturze. Zaraz po starcie, po wyłączeniu zakazu palenia, mimo, że stewardessa we wszystkich cywilizowanych językach prosiła o powstrzymanie się od palenia fajek i cygar, Murzyn wyciągnął cygaro i zaczął KOPCIĆ. Nawet gdy paliłem nie znosiłem cudzego dymu, więc zacząłem się odsuwać, na ile to wąziutkie nawet w business class fotele pozwalają...
Wtedy z tyłu, tuż nad moim uchem, rozległ się głos górnika, nazwiskiem powiedzmy Musioł: INŻYNIERZE, ZGASIĆ MU TO CYGARO?
By mieć wyobrażenie o głosie Musioła przypomnijcie sobie Himilsbacha i wyobraźcie sobie, jaki mógłby mieć głos, gdyby ważył 200 kilo.
Samo brzmienie tego głosu zapowiadało ciężkie uszkodzenia ciała, a gdyby się dobrze wsłuchać, to niosło w nim echo jakby z krypty.
Jako że wolałem uniknąć ofiar i związanego z tym zawrócenia samolotu, zacząłem niemrawo oponować, ale za późno - Murzyn podskoczył jak ukłuty duuużą szpilką i czystą (ehm) polszczyzną zapytał właściwie retorycznie:
- Ci jemu nie podoba siem moje cygaro?
 
Zdarzyło mi się przeżyć w Indiach trzęsienie ziemi, epicentrum było wprawdzie dobre 500 km od nas, ale i tak nieźle zakołysało.
Pierwsza zmiana jadła właśnie śniadanie, na salę wszedł kelner Prakasz i włączył wentylator - wielki wiatrak wiszący pod sufitem. Wentylator ruszył majestatycznie i w tym momencie stołówka - masywny betonowy blokhauz - zaczęła gibać się na boki jak ciężarówka na wertepach.
- Ty, wyłącz to! PRAKASZ, WYŁĄCZ TO!!! - ryknęli górnicy chórem.

(Joe obiecał, że jak nadejdzie do redakcji autentyk z Antarktydy, to zje własne skarpetki, w których będzie uprzednio chodził tydzień non-stop. Wizja niekontrolowanego rozpełźnięcia się monsterowej zarazy na cały świat zaczyna go przerażać…)

Dziś na koniec historyjki ze świata sportu. Co prawda wczoraj w redakcji mieliśmy hmmm… delikatnie mówiąc małą uroczystość i nie dotrwaliśmy do walki Gołoty (tym razem Strzelec po trunki leciał, a on byle jabłuszka nie przynosi…), ale za to Misiek666 i w_irek wynagrodzili nam to historyjkami z pokrewnego sportu:

To było w trzeciej klasie ogólniaka więc kilkanaście lat temu...
Pojechaliśmy z klasową wycieczką do Krakowa. Mieszkaliśmy w jakimś hotelu w którym część obsługi składała się z żołnierzy... to chyba był hotel Wisły Kraków ale już dobrze nie pamiętam ...
W każdym bądź razie w nocy oczywiście balowaliśmy na całego ... nasza wychowawczyni była zawsze na tyle dyskretna że miała pokój na innym piętrze..
No i tak sobie siedzieliśmy w parę osób przy stoliku na korytarzu, w fotelikach .. na stole gorzałeczka ...
Przypętało się do nas dwóch takich szwejków... chcieli nam na początku najwyraźniej zaimponować jacy to oni wielcy kozacy.. ale jak to mówią ponieważ "nie ma cwaniaka nad warszawiaka" szybko zostali sprowadzeni do parteru ...
Nie mniej jednak dosiedli się do nas i wyjęli swoją flaszkę .... po jakimś czasie wódeczka się skończyła ale szwejki ochoczo zaproponowali wyprawę do jakiejś meliny (chłopaki nie miały kasy i się ucieszyli z darmowego picia) ...
Wybrałem się z nimi i zakupiliśmy jeszcze 3 butle ...
Nie wiem co mi odbiło ale jak wracaliśmy zacząłem ich wkręcać że jeden z moich kumpli, który pił z nami ma czarny pas karate i startuje z sukcesami w międzynarodowych zawodach ... musiałem być bardzo przekonujący bo oni łyknęli to jak młode pelikany ...
Wróciliśmy... popiliśmy ... szweje cały czas obserwowały Piotra.. w ich oczach widać było blask podziwu ...
W pewnym momencie nieźle już wstawiony Piotr wyszedł do łazienki ... w chwilę potem do łazienki poszedł jeden z żołnierzy ....
Rano na kacyku zaczepia mnie Piotruś i się pyta:
- Coś ty tym szwejom wczoraj nagadał??
- A co??
- A no wszedłem do kibla ale cała posadzka była mokra, więc fiknąłem orła ... ale w ten sposób, że mi się nogi rozjechały ... prawie szpagata zrobiłem ... no i siedzę tak .. nie mogę się podnieść, a tu wchodzi jeden z tych szwejków .. popatrzył na mnie i mówi ... O SORRY .. TRENUJESZ!!! TO JA NIE PRZESZKADZAM!!! ...

Było to w czasach gdy w całym kraju wybuchła moda na wschodnie sztuki walki (przełom lat 70 i 80).Podczas naszych wakacyjnych wędrówek autostopowych trafiliśmy z kolegą do jakiegoś Pierdziszewa na Mazurach i to w momencie gdy w jedynym ośrodku wczasowym odbywała się zabawa połączona z "częścią artystyczną" , na którą składał się pokaz karate w wykonaniu grupy młodych chłopaków pod wodzą mistrza "opasanego na czarno". Chłopaki popisywali się sprawnością machając nogami i rękami, prezentowali piękne układy walki, a mistrz z uśmiechem kiwał głową. Na sali powstało jednak małe zamieszanie bo jeden z "miejscowych", mocno już nawalony koniecznie chciał sprowokować konfrontację z mistrzem. Został jednak wywalony z sali przez kolegów. Kiedy karatecy zaczęli ciosami rąk i nóg łamać deseczki (nie pamiętam jak one się fachowo nazywają) facio wrócił drugimi drzwiami z grubą na 3 centymetry, wyrwaną z płotu dechą z wystającymi jeszcze gwoździami podszedł do mistrza i przywalił łbem w tą dechę tak, że pękła na dwie części. Rzucił ją pod nogi sensei i powiedział :
- Rthjfsew rsewjbfa udtej ysrka kurwa! (przynajmniej tak to brzmiało) i wyszedł.
Uśmiech na twarzy mistrza trochę przygasł.

My też coś mamy nie za wesołe miny. Strzelec jednak przyniósł jakieś paskudztwo i pół redakcji dalej pokotem leży… i jeszcze te dolegliwości żołądkowe… nawet z natury leniwy Kozak z obłędem w oczach, po chwili gorączkowych poszukiwań wolnego skrawka papieru zdarł znad biurka Strzelca jego ulubiony znak i wybiegł w stronę sławojki. Ciekawe co on z tym znakiem tam zrobi…??

I tym detektywistycznym akcentem żegnamy się na dziś, następny odcinek za tydzień. A Wy Drodzy Bojownicy wiecie przecież co zrobić z zabawnymi historyjkami z waszego życia. Wciąż czekamy na coś, co nie pozwoli nam wstać z podłogi przez tydzień…:}}}}